admin Bir yıldan uzun bir süre ilkin, Brooklyn’de metroda meydana gelen toplu silahlı hücum olağanüstü bir halde kimseyi öldürmedi. Sadece kurbanlar yaşadıkça fizyolojik ve ruhsal yaraları da yaşar.
Tren, Sunset Park’tan kıvrıla kıvrıla geçerken, sabah trafiğinin yoğun olduğu saatlerde rastgele saldırıda 10 şahıs vurularak öldürüldüğünde kimse ölmedi: Sessiz bir şekilde oturan bir yolcu, ansızın sis bombası fırlattı ve bir tabanca savurarak 33 el ateş etti.
Kâr amacı gütmeyen bir araştırma grubu olan Gun Violence Archive’e bakılırsa sertlik, 2022’de ABD Birleşik Devletleri’ndeki 648 toplu silahlı saldırıdan yalnızca biriydi. Bu yıl aynı karanlık yörüngede devam etti: Grup, Cuma günü itibarıyla minimum 172 toplu silahlı hücum saydı ve bunu minimum dört kişinin öldüğü yada yaralandığı bir vaka olarak tanımlıyor. Yalnızca 15 Nisan’da, bu senenin şimdiye kadarki en yüksek günü olan yedi toplu infaz gerçekleşti. En büyüğü, Alabama’da bir gencin doğum günü partisindeydi, burada dördü öldürüldü ve 28 şahıs vuruldu.
Brooklyn davasının çözümü süratli oldu: Saldırıdan ilkin bir takım saçma sapan video hazırlayan 63 yaşındaki saldırgan, Ocak ayında alev ateş silahlarla suçunu ve federal mahkemede 10 kez terör saldırısı suçunu kabul etti ve ihtimaller içinde bir suçlamayla karşı karşıya. yaşam boyu hapis
Sadece kitlesel infazların tesiri, manşetlerden silindikten oldukça sonrasında bile hissediliyor ve kaygı verici sayıda Amerikalı tarafınca karşılanıyor. Bir halk sağlığı araştırma grubu olan KFF tarafınca kısa sürede meydana getirilen bir anket, yetişkinlerin yarısından fazlasının kendilerinin yada bir akrabalarının silahla ilgili bir vakadan etkilendiğini, buna tehdit edilmek yada vurulmaya şahit olmak da dahil bulunduğunu ortaya çıkardı.
Brooklyn saldırısındaki kurbanların deneyimleri, uzun vadeli neticeleri gösteriyor: bir tek bedenlere değil, hem de bir güvenlik duygusuna ve geçimini sağlama kabiliyetine de verilen zarar.
‘Ses aklımda’
21 yaşındaki Rudy Perez, saldırıdan bir tek dokuz ay ilkin Guatemala’dan gelmişti. Bir zamanlar üniversiteye gitmeyi ummuştu, fakat yurt dışına gitmek daha ekonomik bir ümit vaat ediyordu. Ailesi, Teksas sınırını geçmesine yardım eden bir kaçakçıya ortalama 17.000 dolar ödedi.
Bir Perşembe günü geldi ve o Pazartesi çalışmaya başladı, ilkin fayans döşedi ve peşinden bir elektrikçiye yardım etti. Saldırının sabahı, Columbus Circle civarlarındaki bir tadilat işine gidiyordu ve burada günde ortalama 140 dolar kazanacaktı. Sadece kendisini ve ailesini geçindirme ve bu borcu ödeme kabiliyeti o sabah ciddi şekilde tehlikeye girecekti.
New Utrecht durağında, yanında bagajı varmış benzer biçimde görünen saldırgan Frank James’i derhal fark etti, sadece hiçbir şeyin ters gittiğini düşünmedi. Üç durak sonrasında tren yolcularla dolmuştu. Bir koltuğun altından duman çıktı, her yer griye döndü ve ateş açıldı.
Paniklemeye başladım, dedi. “Ses aklımda.”
Tren 36. Caddeye girmeden ilkin durakladı. Bay Perez sadece o vakit sıska baldırından kan geldiğini fark etti. Bir kurşun kasa isabet etmiş, kemiği ıskalamıştı. O, doktorların mermiyi çıkardıkları Brooklyn’deki NYU Langone Hastanesine götürüldü. Onu tedavi eden Dr. Jonathan Cardwell, onun solgun ve sessiz bulunduğunu, şok halinde bulunduğunu hatırladı.
Sonraki aylarda zayıfladı. Yürüyemiyordu ve geliri kalmamıştı. Ofisleri ve avukatları boşuna aradı, bir çok vakit kontakt kuramadı. Devlet Mağdur Hizmetleri Bürosunun, haiz olmadığı bir Toplumsal Güvenlik numarası istediğini ve hiçbir şekilde tazminat almadığını söylemiş oldu.
Kâr amacı gütmeyen bir müessese olan Aile Yaşamı Merkezi tarafınca sağlanan pirinç, tahıl ve öteki temel gereksinimlerle hayatta kaldı. Kendisinden sonrasında gelen ve yatılı hizmetçi olarak çalışan daha genç bir üvey kız kardeş, ona kiralık para verdi.
Yaza gelindiğinde, orada burada çalışmaya ve dışarı çıkmaya, dostlarıyla Coney Island’daki hız trenlerini ve hatta ayağını koymakta tereddüt etse de Sunset Park halk havuzunu denemeye başlamıştı.
NYU Langone ve merkez, kaygıyı denetlemek için nefes egzersizlerini öğrendiği terapi seanslarının düzenlenmesine destek oldu. Öğle tatillerinde seanslar yapmış oldu.
Kurşun kemiği ıskalamış ve tamamen iyileşmeyi umuyor. Bir avukat, kabahat kurbanları için hususi bir vize başvurusu yapmasına yardım ediyor. Artık ne vakit iş bulunsa çalışıyor ve kaçakçılık borcunu yakında ödeyebileceğini düşünüyor.
Kolay bir şey onu endişelendiriyordu: koşmak. Sadece geçenlerde bir sabah trenine geç kaldı ve kendini koşarken buldu.
“Oradan yapabileceğimi hissettim ve mutluydum” dedi.
‘Hala yük benzer biçimde hissediyorum’
Aroldo Gonzalez’in iyileşmesi daha zor oldu. Guatemalalı göçmenlerin 19 yaşındaki ABD doğumlu oğlu, polis memuru olmak için çalmış olduğu Borough of Manhattan Community College’a gidiyordu.
Hücum esnasında baldırına bir mermi girmiş ve dizinin altına saplanmıştı. En sevilmiş olduğu ayakkabısı olan Doc Martens’in kendisini bir inç ya da oldukça daha uzun icra eden platform çizmelerinin eklemini kurtardığını düşünüyor. Ek olarak gövdesinde yüzeysel bir yara vardı.
İbn Meymun Tıp Merkezi’ndeki doktorlar kurşunu bacağında bıraktı. Sadece eve döndükten kısa bir süre sonrasında yara yeniden açıldı ve kan fışkırmaya başladı. Bayıldı ve sümüklüböcüğü çıkarmak için ameliyattan ilkin NYU Langone’da üç transfüzyon aldı. Beden yarası enfeksiyon kaptı ve ameliyat edilmesi gerekti.
Doktorlar tam bir iyileşmenin üç yıl süreceğini söylediler.
“Yürüyememe ve her insanın benim için her şeyi yapması hissinden nefret ettim” dedi. “Ondan ilkin yardım istemekten hoşlanmazdım. Şimdi onu almaya zorlandım.
Sakatlıkları ilerlemesini engelliyor. Okulda kaldı, çalışmalarını uzaktan tamamladı, sadece mezuniyetini bir dönem geciktiren azaltılmış ders yüküyle.
Anası Olga Guinea ve kardeşleriyle beraber yeni bir daireye taşınan Paskalya hafta sonu süresince daha çok yardım edemediği için hayal kırıklığına uğramıştı. Bundan önceki ilerlemesinde merdivenlerden inip çıkamadığı için aylarca yer aramışlardı. Hala oldukça uzağa yürüyemiyor ve trene binmekte zorlanıyor.
Bunu kız arkadaşıyla ilk yaptığında paniğe kapılmıştı. Yolun geri kalanını yürümeye çalıştılar fakat sonunda bir tek birkaç blok öteye gitmesi için bir Uber çağırdılar.
“Hala bir yük benzer biçimde hissediyorum” dedi.
Hesap verebilirlik için bir baskı
Kitlesel silahlı saldırılar, bir tek kurbanların kişisel yaşamlarında değil, mahkemelerde de senelerce devam ediyor. Sunset Park’taki silahlı saldırıyla ilgili iki dava, yalnızca mağdurlara tazminat ödemeyi değil, hem de tabanca üreticilerinin hesap verebilirliğini ve metrolarda güvenliğin artırılmasını amaçlıyor.
Ilene Steur, Bay James’in kullandığı silahın üreticisi Glock’a bu tür davalara müsaade eden yeni bir eyalet yasasını kullanarak dava açtı. Şu anda, bir temyiz mahkemesi, tabanca endüstrisinin anayasaya aykırı bulunduğunu iddia etmiş olduğu yasayı tartıştığı için dava beklemede.
Avukatları, Haziran ayında almış olduğu yaraları detaylandırdı. Avukatı Sanford Rubenstein, merminin arka tarafınca girdiğini ve karnından geçerek sakrumunu kırdığını söylemiş oldu. Ameliyat geçirdiğini, başka bir ameliyata ihtiyacı bulunduğunu ve kolostomi torbası kullanımı icap ettiğini söylemiş oldu.
Bay Rubenstein, “Yaşamı asla eskisi benzer biçimde olmayacak,” dedi.
Dava, ülkenin en büyük tabanca üreticilerinden kabul edilen Glock’u silahlarını suçlulara pazarlamak ve ürünlerinin onların eline geçmesini engellememekle suçluyor.
Sandy Hook’a ateş eden kurbanların yakınlarının avukatlarının ortalama on yıl ilkin Remington’a karşı tabanca endüstrisini görevli tutmak için kullandıkları stratejinin aynısı. Hukuk uzmanları ilk başta başarı göstermiş olma şanslarının oldukça azca bulunduğunu söylediler, sadece dava geçen yıl 73 milyon dolara sonuçlandı ve bu, bir tabanca üreticisinin bir toplu silahlı saldırıda yapmış olduğu en büyük ödeme olduğuna inanılıyor.
Brooklyn saldırısında yaralanan üç şahıs tarafınca Aralık ayında Büyükşehir Ulaşım İdaresi ve şehre oluşturulan bir dava, teşkilatları metrolarda güvenli koşulları sağlamamakla suçluyor. 36. Cadde ve 25. Cadde’deki güvenlik kameraları hücum esnasında çalışmıyordu ve bu da takip eden insan avını karmaşıklaştırdı. Vali Kathy Hochul o zamandan beri 2025 yılına kadar her otomobile kamera yerleştirme sözü verdi.
Davacılardan biri, Brooklyn, Bay Ridge’den 28 yaşındaki Houari Benkada, bacağı kırıldı ve kurşunla yaralandı. Şimdi bir otelde kat hizmetleri müdürü olarak işe geri döndü, sadece ağrı ve endişeyle mücadele etmeye devam ediyor.
Bir açıklamada, “Bu olayların geri dönüşleri devam ediyor” dedi. “Hala bu olmadan önceki halim benzer biçimde daha iyi bir yere gelmek için çalışıyorum.”
Kitty Bennett Ve Kirsten Noyes araştırmalara katkıda bulunmuştur. Jeffrey E. Müzisyen raporlamaya katkıda bulunmuş oldu.
