admin Yirmi yılı aşkın bir süre ilkin, Smithsonian’ın Ulusal Portre Galerisi, iki eski başkanınkiler de dahil olmak suretiyle ortalama 2.000 siluet portresiyle dolu bir 19. yüzyıl albümü satın aldı.
Müzenin, William Bache adlı gezici bir sanatçı tarafınca meydana getirilen kağıttan kesilmiş portreleri sergilemeden ilkin kitap için yeni, daha sağlam bir cilt oluşturması gerekiyordu. İşte o süre, küratörler sayfalarda olağandışı bir kırmızı kalıntı fark ettiler ve güvenli olduğundan güvenli olmak için kitabı kontrol etmeye karar verdiler. Albümün kırılgan sayfalarının her birinin arsenikle kaplanmış bulunduğunu buldular.
Albüm, küratörlerin onu dijitalleştirmek için Getty Vakfı’ndan bir bağışlama kullandığı bu senenin başlarına kadar bir kutuda duruyordu. Müze, koleksiyonu geçen ay internete koydu ve her insanın görselleri sanal olarak gözden geçirmesine ve Bache’nin yaşamı hakkında daha çok data edinmesine ve etkileşimli bir süre çizelgesi vasıtasıyla çalışmasına olanak sağlamış oldu.
Müzenin baskı ve çizim küratörü Robyn Asleson, araştırmacıların 1.800 portreden 1.000’den birazcık fazlasını tespit ettiğini söylemiş oldu. Albümü dijitalleştirip çevrimiçi olarak kullanıma sunarak, koleksiyondaki her portreyi tanımlamanın sonunda mümkün olacağını umduğunu söylemiş oldu.
Dr. Asleson, “Bu kitabın geride başka portre bırakmayan birçok insanı temsil ettiğini fark ettik,” dedi. “Ve bu, 19. yüzyılın başlarındaki Amerikan evveliyatına bakmanın hakkaten garip bir yolu ve toplumun bir tür kesiti.”
O zamanlar, fotoğrafın icadına hemen hemen birkaç yıl vardı ve bir portre yaptırmak süre alıcı ve pahalıydı. Siluetler daha ucuz, daha erişilebilir bir portre biçimiydi.
Harrisburg, Penn State Üniversitesi’nde Amerikan emek harcamaları profesörü olan Anne Verplanck, 1.800 portrenin aralarında Thomas Jefferson, George ve Martha Washington benzer biçimde önde gelen adların yanı sıra köleleştirilmiş ve daha ilkin köleleştirilmiş insanoğlu da dahil olmak suretiyle geniş bir insan yelpazesini temsil ettiğini söylemiş oldu. bir portre araştırmacısı.
Verplanck, “Tasvir ettikleri kişilerin tam yada uzun bir sıralaması nadiren vardır,” dedi. “Bu bizlere o zamanki yaşamın alışılmadık bir ayrıntısını veriyor.”
Mayıs 1793’te İngiltere’den Philadelphia’ya göç eden Bache, “gezi eden bir satıcı gibiydi, fakat silüetler için” dedi Dr. Asleson.
Maine’den Virginia’ya kadar Doğu Kıyısı süresince bir aşağı bir yukarı gezi etti ve para karşılığında portreler sattı. Sonunda New Orleans’a yerleşti ve burada Fransız, İspanyol, Alman, İngiliz ve Karayipler de dahil olmak suretiyle değişik kökenlerden ortalama 700 insan portresi yapmış oldu. Sonrasında, hizmetlerini sunmak için kapı kapı dolaşarak Küba’ya gitti. Resmi bir sanatçı eğitimi almamasına karşın, Bache’nin kuvvetli bir satın alan kitlesi vardı ve fiyatlarını düşük tuttu, 25 sente yada bugün ortalama 5 dolara eşdeğer bir fiyata dört profil teklif etti.
Dr. Asleson, Bache’nin 1803’te değiştirip patentini almış olduğu mekanik bir aygıt olan ve insan yüzünün dış hatlarını “matematiksel doğrulukla” onunla temas etmeden izleyebilen bir fizyognoz kullandığını söylemiş oldu. Bir portreyi bitirdikten sonrasında, Bache daha da doğru hale getirmek için kıvırcık saç bukleleri benzer biçimde ek ayrıntılar eklerdi.
Bache bir çok müşteriye bir numara atadı. Dr. Asleson, süratli bir halde siluetlerini çizdiğini ve kopyalarını onlara teslim ettikten sonrasında kalan kısmı saklayıp albüme yapıştırarak çalışmalarının bir “yıllığını” oluşturduğunu söylemiş oldu. Kitabın arkasında, her sayıyı ve karşılık gelen adı not etmiş olduğu bir defter tuttu.
Dr. Asleson, Bache’nin her adı muntazam bir halde yazmaya başladığını, sadece yazısının zaman içinde özensiz hale geldiğini söylemiş oldu. İsimlerin çoğunun fonetik olarak yazıldığını ve bunun da çoğu zaman yazım yanlışlarına niçin bulunduğunu söylemiş oldu.
Müze, Getty Vakfı’ndan bağışlama aldıktan sonrasında, iki haftalık bir süre süresince portrelerin yüksek çözünürlüğünde olan görüntülerini oluşturmak için Smithsonian’dan bir fotoğrafçı, bir kağıt konservatörü ve birkaç kişiyle çalıştı. Arsenik sebebiyle Dr. Asleson, her insanın yüz maskesi, eldiven ve koruyucu önlük takması icap ettiğini ve güvenli olduğundan güvenli olmak için toksin seviyelerini seyretmek suretiyle bir bilim adamının hazır bulunduğunu söylemiş oldu.
Arseniğin kitabın sayfalarında iyi mi yer almış olduğu belli değil, sadece 19. yüzyılda ufak dozlarda güvenli kabul ediliyordu ve çoğu zaman besin, ilaç ve hatta yüz pudrası benzer biçimde genel mallarda bulunuyordu. O zamanlar İngiltere’de duvar kağıdında arsenik bazlı yeşil bir pigment kullanılıyordu.
Getty Vakfı’nda kıdemli bir program yetkilisi olan Heather MacDonald, projenin Kağıt Projesi girişimi için muhteşem bir uyum bulunduğunu söylemiş oldu.
“Halletmeye çalıştığımız şeyin simgesi: Müze koleksiyonlarının saklanmış kısımlarını alıp onlara bir görünürlük sağlamak isteyen küratörleri desteklemek ve hakkaten insanların ilgi düzeyini anlamalarına müsaade eden çerçeveler yaratmak” dedi.
Dr. Asleson ve araştırma görevlisi Elizabeth Isaacson, Ancestry.com’u taradılar ve kitapta silüetleri görünen kişileri belirlemek için dijitalleştirilmiş gazeteleri, tarih kitaplarını, vaftiz kayıtlarını, vasiyetnameleri ve evlilik sertifikalarını incelediler. Dr. Asleson araştırmasını İspanyolca dil materyallerini içerecek şekilde genişlettikten ve Bache’nin Küba’da çalıştığını keşfettikten sonrasında daha da fazlasını belirlediler.
Kitapta portreleri yer edinen kişilerin ortalama yarısı, galeri internette yayınlandıktan sonrasında belirlendi. Dr. Asleson, New Orleans’taki bir tarihçiden küratörlerin silüetlerden birkaçını belirlemelerine yardım ettiğini duyduğunu söylemiş oldu – tam olarak araştırmacıların olmasını ummuş olduğu şey.
Dr. Asleson, ideal olarak, birinin nesilden nesile aktarılan ve kitaptaki resimlerden biriyle eşleştirilebilecek bir siluet portresine haiz olabileceğini söylemiş oldu. Başka bir ümit, dedi, daha çok insan ailelerinin geçmişini genetik şecere yöntemiyle takip ettikçe, Bache’nin denekleri daha çok tanımlanabilir.
Dr. Asleson, “Bu albümde torunları olan yada akrabaları temsil edilen, büyük-büyük-büyükbaba, büyük-büyük-büyükanne imajına haiz olmayan insanoğlu için hakkaten ilgi çekici olacağını yeni fark ettik,” dedi. “Bunun onlar için hakkaten coşku verici ve kıymetli olacağını düşünürdüm.”
