admin McCarthy nihayet Cumartesi gününün erken saatlerinde 15. denemede tokmağı yakalamış olsa da, bugünün deli siyasetinin kısa ömürlü kurbanı ve parçalanmış bir Amerikan Truss olma olasılığını ortadan kaldırmadan ilkin aşması ihtiyaç duyulan pek oldukça engel var. iktidar mücadelesi veren siyasal sağ.
ABD ve İngiltere’de olup bitenler arasındaki benzerlikler marulun oldukça ötesine geçiyor. McCarthy’nin kavgası, yerdeki bir tartışmadan ve gece geç saatlerde meydana getirilen acıklı oylamalardan dünyanın geri kalanının bu karmaşayı ne hale getirdiğine dair endişelenmeye kadar, son yıllarda Birleşik Krallık Avam Kamarası’nı saran türbülansı yansıtıyordu. Borç tavanıyla ilgili bir kavga yada hükümetin kapanması piyasaları alt üst ederse, onun sancıları daha oldukça Truss’unkine benzemeye başlayabilir. (En azından McCarthy, ABD tarihindeki en kısa süre hizmet veren konuşmacı olmaktan kaçınmış olsa da; bu onur, emekli olmadan ilkin 1869’da bigün büyük seviyede törensel bir sıfatla bu görevi yürüten Theodore Pomeroy’a aittir.)
Meclis başkanı ve başbakan oldukça değişik rollere haiz olabilir, sadece oldukça mühim bir özelliği paylaşırlar: Yetkileri, milletvekillerinin çoğunluğunun desteğinden oluşur. Bilhassa McCarthy’nin kabul etmiş olduğu yeni kurallar altında, başbakan benzer biçimde konuşmacının da görevden alınmasına yalnız bir oy kaldı.
Bu bağlamda McCarthy, üç yılını başbakan olarak Parlamentonun Avrupa Birliği ile Brexit anlaşmasına yeşil ışık yakmasını sağlamaya emek vererek -ve başarısız olarak- geçiren Theresa May’in uzun soluklu düşüşünden öğrenecek daha oldukça şey bulunduğunu görebilir. Liz Truss’un göbeğinden.
Truss, sağlam bir Avam Kamarası çoğunluğunu miras aldı, sadece Tutucu milletvekillerinin ezici çoğunluğu, piyasaları ürküten feci bir ekonomik ve mali düzeltim duyurusundan asla kurtulamayacağını anlayınca, ölüme mahkum edildi. May’in başbakan olduğu dönem, aksine, oldukça ince oy marjları ve kendisiyle cenk halindeki bir parti tarafınca tanımlandı – bu, McCarthy’ye artık tanıdık gelecek bir senaryo.
McCarthy ve Cumhuriyetçilerde olduğu benzer biçimde, partisinin beklentilerin altında performans gösterdiği bir seçimin peşinden Mayıs için her şey oldukça daha karmaşık hale geldi. 2017’de Mayıs genel seçim çağrısı yapmış oldu. Amacı, vaat etmiş olduğu Brexit versiyonunu sunmak için gereksinim duyduğu yetki ve çoğunluğu güvence altına almaktı. Bunun yerine, çoğunluğunu yitirdi ve Şimal İrlanda’nın Demokratik Birlik Partisi ile bir “itimat ve tedarik” düzenlemesi (ufak partinin temel yasalar mevzusunda hükümetle oylamayı kabul etmiş olduğu bir antak kalma) görüşme etmek mecburiyetinde bırakıldı. 10 Parlamento üyesi, May’e başbakan olarak kalması için gereksinim duyduğu çoğunluğu verecekti, sadece bu, iktidarın en zayıf kontrolüydü. DUP her an yürümekle tehdit edebilirken, ufak Tutucu isyancı grupları büyük bir güce haiz olabilir. Dolayısıyla, Truss kısa ve keskin bir aşağılanmayla karşı karşıya kalırken, May’in kaderi bazı yönlerden daha dolambaçlıydı: Brexit anlaşmasını asla Parlamento’dan geçiremeyeceğinin ve bu yüzden işine devam edemeyeceğinin sinir bozucu, uzun soluklu bir kavrayışı.
Sadece rakamlar hikayenin yalnız bir kısmını konu alıyor. Ne de olsa, May’in selefi David Cameron, 2010 seçimlerinde çoğunluğu sağlayamadıktan ve peşinden 2015’te (Brexit referandumu kariyerini ve oldukça daha fazlasını raydan çıkarmadan ilkin) kati olarak kazandıktan sonrasında Liberal Demokratlarla beş yıl devam eden bir koalisyon hükümetine liderlik etti. gelecek yıl).
Brexit oylamasından ve Donald Trump’ın ilk seçiminden bu yana geçen yıllarda Cumhuriyetçiler ve Muhafazakarlar içinde pek oldukça karşılaştırma yapılmış oldu. Trump’ın tesirinin artık azalmasıyla, 2023’ün Cumhuriyetçi Partisi, Theresa May başbakanlığının Muhafazakarları benzer biçimde hissediyor. Brexit oylamasından ve May’in hayal kırıklığı yaratan seçimlerinden sonrasında, Muhafazakarların gözden düşmüş bir lideri ve karışık bir yetkisi vardı. Bugünün GOP’u benzer şekilde belirsiz bir fetih döneminde sıkışmış görünüyor: dümensiz ve hangi yöne gideceğinden güvenilir değil. McCarthy, partiye kendi otoritesini damgalayacak inandırıcılıktan yoksunken, partinin parçalanmış hizipleri ağırlıklarını etrafa yaymaya çok arzuluyor.
McCarthy ve May arasındaki bir fark, çıkarlar: May’in göz ürkütücü ve yaşamsal bir görevi vardı – AB ile Brexit’i görüşme etmek ve milletvekillerinin çoğunluğunu kabul etmek. Temsilciler Meclisi Cumhuriyetçileri için işler birazcık daha azdır. Demokratların Senato ve Beyaz Saray’ı denetim etmesiyle, McCarthy’nin GOP gündemini uygulamasına yönelik beklentiler oldukça daha düşük, sadece gene de Meclis’ten geçmesi ihtiyaç duyulan olağan yasayı yönlendirmesi gerekecek. Yüksek bahisler May’in avantajına çalıştı ve Brexit anlaşmasını geçmek için kafi olmasa da isyancıların üstüne vidalar çevirmesine izin verdi. McCarthy, aksine, Henry Kissinger’ın üniversite siyasetiyle ilgili meşhur sözünün bir versiyonunu deneyimlemek suretiyle olabilir: Riskler oldukça düşük olduğundan işler oldukça gaddarlaşıyor.
Bu Kurultay, Amerikalılara parlamenter politika mevzusunda karmaşık bir ders vermeyi vaat ediyor. Ve Avam Kamarası’nın yakın zamanı benzer biçimde bir şeyse, liderlik için inişli çıkışlı bir seyahat olacaktır – McCarthy bir maruldan daha uzun süre dayansa bile.
