admin Kurultay, federal düzenleyicilere toplumumuzun kilit alanları üstünde geniş yetkiler vermiştir ve bu düzenleyicilerin eylemlerinin çoğu zaman yaşamlarımız ve geleceğimiz üstünde derin tesirleri vardır. Silicon Valley Bank’taki hücumun bölgesel bankacılık sistemi vesilesiyle kademeli olarak artmasını önlemek için finansal düzenleyicilerin süratli ve emin eylemlerini alkışlıyoruz. Sadece düzenleyici güç mutlak değildir; Kurultay tarafınca verilir ve katı sınırları vardır ve uygulanması yasal süreç gerektirir.
Bazı düzenleyiciler, Demokrat Parti içindeki birkaç aşırı ilerici tarafınca belirlenen bir toplumsal siyaset gündemini gerçekleştirme hevesiyle, anayasal engelleri aşan yeni bir stratejiyi benimsiyor benzer biçimde görünüyor: ABD düzenleyici politikasını Avrupa’ya yaptırmak.
Bu taktik derhal belli olmayabilir. Ne de olsa, birçok mühim mevzu sınırları aşar ve düzenleyici muadillerimizi ihtiva eder. Sadece bu, yasalarımız istenen sonucu sağlamadığında yasanın bükülmesi gerektiğine inanıyor benzer biçimde görünen yeni nesil ABD düzenleyicilerinin işleyiş tarzına uyuyor.
Bu bakış açısıyla, ilerici hedeflere daha uygun olan Avrupa Birliği düzenlemesini ABD düzenlemesi yerine ikame etmenin bir yolunu bulmak çekici bir strateji haline geliyor. Ve uygulama yaygın görünüyor. Bu, ulusal egemenliğe yada kanıtlanmış düzenleme yaklaşımımıza inanan herkesi rahatsız etmelidir.
İngiltere’nin Rekabet ve Piyasalar Otoritesi’nin bu hafta Microsoft’un video oyun şirketi Activision Blizzard’ı satın almasını engelleme sonucu, köpeği sallayan kuyruğun son örneği.
Tarihsel olarak, ABD yasaları, iki firmanın büyük bir endüstrinin değişik bölümlerinde yer almış olduğu sadece rekabet etmediği bu tür “dikey” işlemlerin devam etmesine izin verirdi. Bu kombinasyonlar rekabeti artırabilir; bu durumda, yeni ve geliştirilmiş oyun ürünleri daha süratli ve verimli bir halde geliştirilip dağıtılabilir. Mahkemeler ve elit hukuk yorumcuları, bu entegrasyonların tüketiciler için daha iyi bulunduğunu uzun süredir kabul etmektedir.
Gene de, Big Tech söz mevzusu olduğunda özür dilemeden birleşme karşıtı olan Federal Tecim Komisyonu, işlemi engellemek için mevcut tüm araçları kullanıyor. Buna, kasıtlı olarak yada kasıtsız olarak İngiliz düzenleyicilerin müdahale etmesine ve kendi çarelerini önermesine müsaade eden usule ilişkin seçimler yapmak da dahildir.
Microsoft ve Activision İngiltere’deki eylemle savaşım sözü verdiler ve bu ay ABD Yüksek Mahkemesi oybirliğiyle almış olduğu bir kararla işletmelerin FTC’nin burada uyguladığı prosedürlere itiraz etmesini kolaylaştırdı. Sadece artık iki büyük ABD şirketini içeren bir işlemin zamanlaması ve maddi koşullarının Avrupalılar tarafınca dikte edileceğine asla kuşku yok.
FTC’nin tavsiye edilen başka bir devralmadaki eylemleri öğreticidir. Bir biyoteknoloji şirketi olan Illumina, erken evre kanseri araştıran bir kan testi meydana getiren yeni bir girişim olan Grail’i satın almaya çalıştı. Microsoft-Activision benzer biçimde, bu da tarihsel olarak ilerlemesine izin verilecek olan “dikey” bir birleşmeydi.
Bir Informasyon Edinme Özgürlüğü talebi vesilesiyle alınan e-postalara gore, FTC düzenleyicileri 2021 yılının Şubat ve Mart aylarında Avrupa Birliği’ndeki meslektaşlarına ulaştı. O Nisan ayında Avrupalılar, Grail blokta hiçbir iş yapmasa bile, kombinasyonun Avrupa Birliği’ndeki yeniliği boğacağını iddia ederek yeni bir kuram kullanarak yargı yetkisini ileri sürdüler. Netice olarak, ABD sıhhat sektörü için potansiyel olarak mühim bir mevzu – Amerikalıların son olarak kanser tespit teknolojisini ne kadar acele elde edebilecekleri de dahil olmak suretiyle – Avrupalıların eline geçti ve Avrupalılar hemen sonra birleşmenin tasfiye edilmesi gerektiği sonucuna vardı. Illumina bu karara itiraz ediyor.
FTC, Avrupa Birliği’nin benzeri görülmemiş güç gaspını sorgulamadı. Avrupa eyleminin, FTC’nin gündemiyle FTC’nin burada tek başına elde edebileceğinden daha uyumlu sonuçlar vermesi muhtemeldir. Amerikalılar, bu dış kaynak kullanımının kasıtlı mı yoksa yalnız bir takım rastlantı mü bulunduğunu bilmeli. Kısmen FTC’nin dış kaynak kullanımında yalnız olmaması sebebiyle şüpheciyiz. (Bir FTC sözcüsü, ajansın “on senelerdir hem Cumhuriyetçi hem de Demokrat sandalyeler altında olduğu benzer biçimde internasyonal ortaklarla tertipli ve yasal bir halde koordinasyon kurduğunu” sadece yetkisini asla dışarıdan temin etmediğini söylemiş oldu. Düzenleyicilerin, bir antak kalma belirgin bir halde ortaya çıktığında kendi “bağımsız kararlarını” verdiklerini de sözlerine ekledi. rekabete aykırı.”)
Benzer şekilde, Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu’nun halka açık şirketlerin kapsamlı emisyon verileri yayınlamasını ve yatırım açısından ilgisiz olsa bile karşılaştıkları iklim riskleri hakkında data açıklamasını mecburi kılan son önerisi, AB gerekliliklerine dayanmaktadır. SEC, Avrupa mali düzenlemelerine – Avrupa Parlamentosu’nun direktiflerine dayanan ve toplumsal hedefleri yönlendirmeyi amaçlayan kurallar – uymanın övgüye kıymet bir hedef bulunduğunu iddia ediyor. Bunu yaparken, SEC etkili bir halde Avrupa enerji ve iklim politikasını ithal etmeye çalışıyor.
Federal Biriki ve öteki finansal düzenleyiciler, bankacılık, sigortacılık ve varlık yönetimi ile ilgili benzer, kapsamlı AB düzenlemelerini ithal etmeleri için Kurultay üyelerinden ve internasyonal kuruluşlardan neredeyse devamlı bir baskı ile karşı karşıyadır. Mali düzenleyicilerimizin, enerji ve iklim politikamızı belirleme mevzusunda anayasal yetkileri yada yetkileri yoktur; Avrupalılara saygı ederek bunu kesinlikle yapamazlar.
Bunlar, düzenleyici otoritenin Avrupa’ya çekilmesinin münferit örnekleri olsaydı, bunu umursamayabilirdik. Onlar değil. Düzenleyici kurumlarımız, “internasyonal ortaklaşa iş” ve “küresel düzenleyici uyum” benzer biçimde örtmecelere atıfta bulunarak yabancı muadillerine oldukca sık riayet ederken, yasalarımıza uygun olarak mahalli neticeleri dikkate alma yükümlülüklerini kısa sürede önemsiyorlar.
Avrupalılar müttefikimiz fakat bununla beraber rakibimiz. ABD meselelerine ilişkin Avrupa düzenlemelerinin, ABD vatandaşlarının çıkarları yerine Avrupa çıkarlarını gözetmesini beklememiz gerekmez mi? Avrupalı düzenleyiciler, Microsoft ve Illumina örneklerine atıfta bulunarak, ABD ve Avrupa çıkarlarının çeliştiği ABD merkezli bir işlem üstünde yargı yetkisi ileri sürdüklerinde gelecekte ABD düzenleyicileri ne diyecek? Ya Çinli düzenleyiciler benzer iddialarda bulunursa?
Bu, dikkat çeken temel bir soruya yol açıyor: Kurultay niçin iklim değişikliği, toplumsal medyanın tesirleri ve öteki eleştiri toplumsal problemler mevzusunda başı çekmiyor? Ya da tam tersine, bu problemler niçin düzenleyicilerin parça parça eylemleri ve mahkemelerin otoritelerine ve kararlarına karşı kaçınılmaz meydan okumaları kanalıyla ele alınıyor? Normlarımızdan bu sapma, mevcut yüksek partizanlık seviyemizin ve Kurultay üyeleri ile agresif düzenleyiciler arasındaki negatif geri bildirim döngüsü dahil öteki faktörlerin bir sonucudur.
Koridorun her iki tarafındaki üyeler, düzenleyicilerin otoritesinin sınırlarını kontrol eden (yada oldukca ötesine geçen) eylemler de dahil olmak suretiyle, düzenleyicileri tercih ettikleri eylemleri gerçekleştirmeye açıkca zorlar. Bu yaklaşım, üyenin eldeki soruna olan bağlılığını – politik bir avantaj – açıkça gösterirken, problemi ele alma sorumluluğunu düzenleyiciye kaydırır.
Düzenleyiciler, bu kurultay sorumluluklarının devrini kabul ettiklerinde, yalnızca belirlenen kulvarlarının dışına çıkmakla kalmaz, bununla beraber Kurultay’nin yasal çözümler ardında koşma teşvikini de ortadan kaldırırlar. İstediğinizi direkt düzenleyicilerden alabildiğiniz vakit niçin karmaşık yasama sürecinden geçesiniz? Bu, ne yazık ki, Kurultay’de yasama eylemsizliğine neden olur ve anayasal olarak meydan okunan dış kaynak kullanımının başka bir biçimi olarak görülebilir.
Düzenlemenin dışarıdan temin edilmesiyle ortaya çıkan ikinci temel sual, bilhassa piyasa düzenlemesi söz mevzusu olduğunda tarihsel yaklaşımımızı niçin değiştirelim? ABD Birleşik Devletleri dünya nüfusunun yalnız yüzde 4,2’sine haiz, sadece dünya yatırım sermayesinin kabaca yüzde 50’si burada üretiliyor ve bunun bir çok ABD Birleşik Devletleri’ne ve küresel olarak etkinlik gösteren ABD şirketlerine yatırılıyor. Netice olarak ABD Birleşik Devletleri, teknoloji, sıhhat ve havacılık dahil olmak suretiyle toplumsal refah ve ulusal güvenlik açısından eleştiri sektörlerde dünyaya öncülük ediyor. Dünyanın yatırım sermayesinin ortalama yüzde 20’si Avrupa’da üretiliyor. Avrupa’nın ABD Birleşik Devletleri’nden bir şeyler öğrenmesi gerekmiyor mu, tam tersi değil mi? Ve gene, bu Kurultay’nin problemi, düzenleyicilerimizin ve mahkemelerimizin değil.
Bu taktiğin neticeleri eldeki işlemlerle sınırı olan değildir. FTC, SEC ve öteki düzenleyicilerin eylemleri yakından takip edilmekte ve yatırımcılar davranışlarını buna gore ayarlamaktadır. Bu dalgalanma etkilerinin, bir çok durumda, beklenen düzenleyici normlara uygun davranışla beraber yararları vardır. Bununla beraber, düzenleyici eylemler agresif olduğunda ve muhtemelen tersine çevrildiğinde, bunlar maliyetlidir. Yatırımcılar bir geri dönüşe güvenemezler ve netice olarak başka türlü cazip fırsatları kaçırırlar.
Başkan Biden, ulusal güvenliği desteklemek ve kilit sektörlerdeki liderliğimizi sürdürmek için ABD şirketlerini “karada” üretime zorluyor. ABD düzenleyici politikasının dış kaynak kullanımı, geniş çapta desteklenen bu hedeflerle çarpıcı halde çelişiyor. Asla kimse – ne Kurultay ne de Beyaz Saray – düzenleyici dış kaynak kullanımından yana olmamalıdır. Kasıtlı olsun ya da olmasın, buna bir son verilmelidir.
Jay Clayton, 2017’den 2020’ye kadar Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu başkanıydı. Gary D. Cohn, 2017’den 2018’e kadar Ulusal Ekonomik Konsey’in direktörüydü.
The Times yayınlamaya emin çeşitli harfler editöre. Bu yada makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları. Ve işte e-postamız: mektuplar@nytimes.com.
The New York Times Görüş bölümünü takip edin Feysbuk, Twitter (@NYTopinion) Ve instagram.
