admin Tucker Carlson’ın önemini ve önemsizliğini idrak etmek için, saati Donald Trump’ın 2016 seçimlerini kazanmasından derhal sonraki döneme geri sarmak gerekiyor. “Trumpizm”in bu kadar iyi bilindiğini ve anlaşıldığını artık unutmak kolay, sadece pek fazlaca tutucu, Trump yıllarının neler getireceğini tam olarak bilmiyordu. Donald Trump’ın kim bulunduğunu biliyorduk fakat “Trumpizm”in nasıl biteceğini bilmiyorduk.
Yaratılış kitabından özür dileyerek, Trumpizm “biçimsiz ve geçersizdi”. Trump’ın tipik bir Cumhuriyetçiden daha popülist, daha sahtekâr ve daha zalim bulunduğunu biliyorduk. Fakat GOP’un daha fazlaca insana mı benzeyeceğini yoksa insanın daha fazlaca GOP’a mı benzeyeceğini bilmiyorduk.
Carlson, suali yanıtlamada bir anahtardı – GOP’un Donald Trump’ın kendisi kadar acımasız, dürüst olmayan ve hatta kimi zaman daha popülist olmasına destek oldu.
Başlangıçta, Trump ve GOP hakkında kafa karışıklığı için iyi nedenler vardı. Kampanya esnasında, ideolojik olarak haritanın her yerindeydi. Emin bir halde geri adım atmadan ilkin, evrensel sıhhat hizmetlerine desteğini onlarca kere dile getirdi. 2016’da bir Cumhuriyetçi tartışmasında, Planlı Ebeveynliğin “hanım sağlığıyla ilgili mükemmel şeyler” yaptığını, kürtaj karşıtı bir parti için aforoz olan bir pozisyon bulunduğunu deklare etti. Dış siyaset açıklamaları çoğu zaman hem mantıksız hem de fantastikti. Mesela, bir noktada, “bombalamaktan” birazcık daha fazlası olan bir IŞİD karşıtı stratejiyi dile getirdi. [expletive]” terörist gruptan çıkın ve peşinden tekrardan inşa etmek için Exxon’u gönderin. Hayır, hakkaten.
Ve eğer personel siyaset ise, o süre onun erken yönetimini de tanımlamak zordu. Kilit yönetim pozisyonlarında Steve Bannon, Stephen Miller ve Michael Flynn benzer biçimde popülist yiğitlerle işe başladı fakat bununla beraber Reince Priebus, James Mattis, Elaine Chao ve Rex Tillerson benzer biçimde seviye figürlerini de getirdi.
Dahası, ilk hamlelerinin bir çok direkt standart Cumhuriyetçi oyun kitabının dışındaydı. Tüm başkanlığı süresince imzaladığı hakkaten mühim tek yasa, 2017’nin sonlarında Paul Ryan tarafınca tasarlanan vergi indirimiydi. Cumhuriyetçi başkan.
Trump seçildiğinde, dostlarım ve meslektaşlarım bana Trump’ın popülizminin yumuşatılabileceğini ve zulmünün ve sahtekârlığının sapkınlıklar bulunduğunu söylediler. GOP ön seçimlerindeki çoğulculuk onu partiye kabul ettirmişti ve Cumhuriyetçiler genel seçimler esnasında Trump’a olan sevgileri sebebiyle değil, Hillary Clinton’a muhalefetleri sebebiyle konsolide oldular. Trump denetim altına alınabilir. Kanalize olabilir. Siyasal olarak atadığı kişiler onun aklını başlangıcında tutacaktı.
Olmayacaktı ve yalnız Trump’ın benliğinin katıksız gücü yüzünden değildi. Tucker Carlson mühim bir rol oynadı. Carlson, Trump’tan ilkin uzun süredir kablolu haberlerin demirbaşıydı. Fazlaca uzun bir süredir hem tutucu hem de ana akım medyanın çevresindeydi ve neredeyse asla kimse onu Trumpist şu şekilde dursun popülist olarak görmüyordu.
Sadece fırsatçı olarak biliniyordu. Ve bilgi-eğlence hakkının girişimci ve dürüst olmayan üyeleri için, Trump süreci bir fırsat bereketiydi. Trump’ın ideolojik tutarsızlığı bir mesele değildi. Trump’ın kırgınlıklarını tanımlayan ve besleyen fikirlerle doldurulabilecek bir boşluktu.
Aslına bakarsak, Trumpizm hiçbir süre hakkaten fikirlerle ilgili olmadı. Bu, Trump’ın ahlakının, tutumlarının ve şikayetlerinin belirsiz bir karışımıydı ve Carlson bu tarz şeyleri öykünmek etti, benimsedi ve milyonlarca seyircisine yayınladı. Carlson, Trump’ın zulmünün bir sapkınlık olduğu, bunun Cumhuriyetçi karaktere bir halde yabancı olduğu, yalnızca Clinton’ı yenmenin daha büyük bir iyiliği bunu talep etmiş olduğu için tolere edilmesi gerektiği fikrine yalan söylemiş oldu. Trump’ın zulmünde gene bir fırsat vardı. En kaba ve kişisel saldırılarını heyecanlandıracak milyonlar vardı.
Tucker’ın programında hakikat isteğe bağlıydı, hakaretler zorunluydu ve ırkçılık neredeyse açıktı. Anlatı tutarlıydı: “Onlar” “senin” peşindeydiler. “Onlar” “size” yalan söylüyorlardı. Ve “onlar” korkulu, korkulu insanlardı.
Tucker’ın taktikleriyle ilk elden deneyimim var. Yalnız bir örnek verecek olursak, 2021’deki bir yayında, Biden yönetiminin Filipinli bir müteahhide saldırıp onu öldüren ve beş Amerikalıyı yaralayan İran destekli bir milis grubuna karşı hava saldırıları düzenleme kararını desteklediğim için beni hedef aldı. Biden’ın İran milislerine yönelik saldırısına verdiğim desteği, Suriye’de Esad rejimine yönelik Trump talimatıyla düzenlenen saldırılara karşı çıkmamla karşılaştırdı.
Carlson, ABD’ye saldırmayan bir ulusa yönelik bir saldırıyı, yapmış olan milislere yönelik bir saldırıyla birleştirdi ve şu kişisel saldırıyı ekledi: “Harp, David French’i kuvvetli ve canlı hissettiriyor, bunu icra eden birkaç şeyden biri. Fakat yalnız doğru insanoğlu onu çalıştırdığında.” Bu anekdotu bilhassa korkulu olduğundan değil, hem Trump hem de Tucker’a özgü olduğundan paylaşıyorum: bir partizan şikayeti buluş edin, seyirciyi yanıltın ve sohbeti direkt bir hakaretle bitirmiş olun.
Sadece Tucker’ın tesiri, içerik ve stilin ötesine geçti. Trump sağının en fena şöhretli ve en uç seslerinden bazılarına bir platform verdi. Trump, sağcı yıldızlardan oluşan yeni bir takımyıldız yaratabiliyorsa, Carlson da yapabilirdi. GOP’un ırk takıntılı, komplo eklenmiş imajında şekillenmesine yardım etti, zalim ve ceza verici bir Cumhuriyetçi yazışma kültürünün sürdürülmesine yardım etti ve onun özünü ve tarzını kopyalayan yeni sağ seslerden oluşan bir altyapı yapmaya yardım etti.
Tüm bunlar doğruysa, o süre ne olabilir ki? önemsiz Carlson hakkında? Gerçek şu ki, günün sonunda Fox’tan daha büyük değildi. Tucker’ın şöhretinin sırrı, daima onun (yada fikirlerinin) organik çekiciliğinden fazlaca Fox News süre diliminde kök salmış olmasıdır. Tesiri, derin olmasına karşın, olumsal ve geçiciydi, kendi yaratmadığı ve esas olarak kendisine sadık olmayan bir seyirci kitlesine erişimine bağlıydı.
Şöhretini perspektife yerleştirelim. Fox’ta en fazlaca oy alan sunucuydu, sadece en fazlaca oy alan şovun sunuculuğunu yapmadı. 2022’de bu onur “The Five”a aitti. Fox’un sunucuları Jesse Watters ve Greg Gutfeld, “The Five” ve kendi şovları içinde Carlson’dan daha çok gece seyircisi bulunduğunu iddia edebilir.
Ve Carlson’ın derecelendirmeleri etkisinde bırakan olsa da, selefi Bill O’Reilly’ninkilerle karşılaştırılabilirdi. Bu da şu suali gündeme getiriyor: Tucker ne seviyede kendine özgü sesi sebebiyle popüler ve etkiliydi ve ne seviyede ABD Birleşik Devletleri’ndeki en popüler kablolu haber kanalında en gıpta ile bakılan süre dilimini işgal etmiş olduğu içindi?
Yakında göreceğiz, fakat cevabı bildiğimizden şüpheleniyorum. Tucker Carlson kültürel ve politik bir ezici değil. Fox Haber o şekilde. Daha ilkin ağın Kızıl ABD kültüründeki tekil yeri hakkında yazmıştım. Fox’un gücü olmadan, Carlson’ın sağı etkileme kabiliyeti muhtemelen kalıcı olarak azalacaktır. Hakkaten de, eski Fox süper yıldızları Bill O’Reilly ve Glenn Beck’in deneyimi bizlere bir şey öğretiyorsa, o da Fox News’ten ayrıldıktan sonrasında etkinin ne kadar süratli kaybolabileceğidir.
