admin Joan Baez: 2019’da torunum Jasmine’den duyduğum Lana, Berkeley’de onunla şarkı söylemem için beni çağrı etti. Niçin dedim? İzleyicileriniz benim torunlarım olabilir.” O da “Seni hak etmiyorlar” dedi.
Lana ve ben birazcık zıt insanlarız. Ben başladığımda, sahneye başka kimsenin girmesine izin vermezdim. Biri benim, diğeri gitarım için iki mikrofonum vardı ve yalınayak durup hüzünlü türküler söylüyordum. İlk 10 yıl yazmadım bile ve o bir söz yazarı.
Üç yıl ilkin şarkı söylemeyi bıraktım; Hareket zamanı gelmişti. 60 senelik müzisyenliğin arkasından fotoğraf halletmeye başladım. Bir sanatçı dostum gevşemem ve hata yapmam icap ettiğini söylemiş oldu, bu yüzden eğer bir fotoğraf yürümezse, garip bir şey olup olmadığını görmek için onu yüzme havuzuna iki kez batırdım. Bir hortum da yapmış olacaktır.
İnsanlar benden bir şeyler öğrenmek istiyorlarsa, onlara müziğin ötesine, insan hakları ve uygar haklarla olan ilişkilerime bakmalarını söylüyorum. Sesim her neyse oydu fakat aslolan beceri onu kullanmaktı. azca ilkin hakkımda bir belgesel çekildi [“Joan Baez I Am a Noise,” 2023]. 1966’da Grenada, Miss.’de Dr. Martin Luther King Jr. Lana bu kadar büyük siyasal açıklamalar yapmaz – Berkeley’de, bunu kendisi için yapmam için beni dışarı çıkardı. Gene de, gösterisinin renkli kaosu ve ışıltısının ortasında, sanırım bir noktada yalınayaktı.
Kral yünü: Üç yıl ilkin Berkeley’de bir şov yapıyordum ve Joan’ın benimle “Diamonds & Rust” (1975) şarkısını söylemesini istedim. Bana San Francisco’nun bir saat güneyinde yaşadığını ve eğer onu bir tek bulamazsam ve şarkının yüksek armonilerini de orada söylersem, bunu yapacağını söylemiş oldu. Bir tek rengiyle ve bahçede koşan tavuklarla ayırt edilebilen bir eve gitmem için bana belirsiz bir harita verildi. Seçmeler esnasında bir noktada, doğru anlamadığımı belirtmek için sert bir bakışla beni durdurdu. Sonunda, “Tamam, bu iyi. Seninle şarkı söyleyeceğim.”
Gösterinin ortalarında seyircilere dedim ki, “Sahneye tanıdığım en eli bol ruhlu müzisyen ve 60’ların ve 70’lerin en mühim hanım şarkıcısı olan biri geliyor ve yapacağız. ‘Diamonds & Rust’ bir arada.” Gösteriden sonrasında iki adımlı bir Afro-Karayipler kulübüne gittik ve bana dansı bırakana kadar bırakmamamı söylemiş oldu. “Dance Till We Die” (2021) şarkım bununla ilgili.
Bence gerçek başarının sırrı, daima duygusal olarak sağlam olduğunuzdan güvenilir olmaktır. Bunu Joan’dan öğrendim. Geçenlerde ona, “Bir tek bilmeni isterim ki, bu yaşamda ya da başka herhangi bir yaşamda seninle omuz omuza durmaya hakkım olmadığının kesinlikle farkındayım.” Ve “Ah, kapa çeneni” diye yanıt verdi.
Röportajlar düzenlendi ve özetlendi.
Saç ve makyaj: Julie Morgan
