admin Kolyeler, broşlar ve bileziklerden parlak safirler ve yemyeşil zümrütler damlıyor. Göze çarpan bir parça, “Hindistan Briolette”, 90 karatlık bir elmas ihtiva eder ve 7,8 milyon dolarlık yüksek bir tahmine haizdir.
Bunlar, tarihteki en büyük mücevher satışlarından birinin bir parçası olarak 3 Mayıs’ta Christie’s’de satışa çıkacak olan Avusturyalı bir varisin malikanesindeki 700 mücevher içinde yer ediniyor. Müzayede evi, geçen yıl ölen varis Heidi Horten’in malikanesinden gelen mücevherlerin, Elizabeth Taylor’ın koleksiyonunun 2011 satışı esnasında alınan 137 milyon doları geçerek 150 milyon dolardan fazla getireceğini tahmin ediyor.
Gelir, kocası Helmut’un uzmanlık alanı büyük mağazalar olan bir Alman perakende milyarderi olan Horten tarafınca kurulan bir hayır kurumuna yarar sağlayacak.
Christie’s Avrupa, Orta Doğu ve Afrika başkanı Anthea Peers, “Mücevher dünyasında ortaya çıkacak en güzel koleksiyonlardan biri” dedi. “Bu, hayırseverlik için çok büyük bir miktar meydana getirecek bir satış. Bu emlak ve bizim için mühim.”
Sadece müzayede evi, satışa ev sahipliği hayata geçirmeye karar verirken, Helmut Horten’in tecim imparatorluğunun, Naziler tarafınca satmaya zorluk çeken Yahudilerden satın almış olduğu firmalar üstüne kurulu olduğu gerçeğiyle de boğuşması icap ettiğini kabul etti.
Peers, “Acılı bir geçmişin bulunduğunun farkındayız” dedi. “Bunu çeşitli faktörlere karşı tarttık” diye ekledi ve vakfın “hayırseverlik sebeplerinin mühim bir itici gücü” bulunduğunu söylemiş oldu.
Heidi Horten Vakfı, tıbbi araştırmaları finanse ediyor ve Viyana’nın kalbinde, onun inşa etmiş olduğu geniş sanat koleksiyonunun yer almış olduğu bir müze işletiyor. Birkaç tarihçi ve Nazi döneminde Helmut Horten tarafınca satın alınması hedeflenen Yahudilere ilişik bir şirkette çalışan bir işadamının kızı, bugün hayırseverlik yardımlarının, ailenin köklerini karartma etkisine haiz bir satış vakasını güvence etmek için kafi olmadığını söylemiş oldu. şans.
Nazi milyarderleri üstüne yeni bir kitabın yazarı olan David de Jong, “Zenginliğinin temellerini Üçüncü Reich döneminde, baskı altında Yahudi işletme sahiplerinden fazlaca ucuza, fazlaca ucuza firmalar satın alarak attı” dedi. De Jong, 1936’da Almanya’nın Duisburg kentindeki Alsberg mağazasının satın alınması şeklinde çeşitli durumlarda Horten’in şirket değerinin yüzde 65’inden fazlasını ödemediğini söylemiş oldu.
Horten, Alsberg satışı esnasında 27 yaşındaydı ve satın aldığını bir Nazi partisi gazetesinde duyuru ederek mağazanın “Aryan mülkiyetine geçtiğini” söylemiş oldu.
Almanya’daki Yahudi işletmelerinin Aryanlaştırılması iki aşamada gerçekleşti. 1938’den ilkin, Üçüncü Reich’ın baskısı, Yahudileri işlerini kimi zaman büyük indirimlerle satmaya yöneltti. 1938’den sonrasında, satışlar çoğu zaman zorlandı ve ödenen fiyatlar çoğu zaman daha da düştü. Horten, Nazilerin Avrupa’yı Amsterdam’dan Doğu Prusya’ya kadar ele geçirmesini kapsayan anlaşmalara karıştığını söyleyen tarihçilere bakılırsa, her iki aşamada da aktifti.
Geçen yıl, Heidi Horten tarafınca kocasının servetinin doğasını araştırmak suretiyle tutulan bir tarihçi, Helmut Horten’in baskı altında satılan Yahudi işletmelerinin satın alınmasından açıkça yarar sağladığını, sadece bu faaliyetlerden elde etmiş olduğu servet seviyesinin abartıldı
Tarihçi Peter Hoeres, raporunda, Horten’in elindeki fırsatları değerlendirmesine karşın, başlangıçta Yahudi şirketleri için “oldukça düzgüsel piyasa tutarları” ödediğini, öteki Alman işadamları tarafınca meydana getirilen anlaşmalarla ilgili olarak “nispeten adil” bulunduğunu söylemiş oldu. Nazilerle kendi karmaşık ilişkisini yönlendirmek mecburiyetinde bırakıldı.
Emek harcama, Horten’in eylemlerinin Nazi ideolojisinden ziyade fırsatçı bir iş anlayışı tarafınca yönetildiği sonucuna vardı ve hükümetin çabalarının aksine Horten’ın bazı Yahudileri çalışan yada tedarikçi olarak tuttuğu birkaç örneği gösterdi. Ek olarak Horten’in bir Nazi partisi üyesi olmasına karşın sonrasında sınır dışı edildiğini de kaydetti.
Raporu eleştirenler, raporun Horten’in Aryanlaştırmadan ne seviyede yararlandığını küçümsediğini söylediler.
Avusturya Sanat Restitüsyon Danışma Kurulu üyesi ve kıdemli danışmanı Birgit Kirchmayr, “Bir tarihçi olarak, Hoeres raporundaki ana anlatılara katılamadım. öbürlerinden daha fena.”
Hoeres, çalışmasının dengeli bulunduğunu savundu, sadece bir röportajda “nispeten adil” ifadesini kullanmaktan pişman bulunduğunu söylemiş oldu ve bunun bazılarının yanlışlıkla Horten’in Yahudi işletme sahipleri üstündeki tesirini en aza indirdiği sonucuna varmasına niçin bulunduğunu söylemiş oldu. Raporunun, Horten’in 1943’te satın almış olduğu ve uçakları onarım eden bir Berlin şirketinde mecburi çalıştırma uyguladığına dair bilgilerin su yüzüne çıktığını kaydetti. Bir e-postada, “Avrupa’da 27 arşivde araştırma yaptık ve binlerce yazı okuduk ve birçok modern tanıkla konuştuk” dedi ve neticeleri “iyi bir iş” olarak nitelendirdi.
Hoeres, “Gerçekleri elde etmeye çalıştık ve bunu aklamaya çalışmadık” dedi. “Elinizde Horten’ın karışık bir resmi var.”
Rapora itiraz edenler içinde, geçen yıl Horten’in Yahudi işletmelerini satın almasını ayrıntılarıyla özetleyen bir kitap gösteren Münihli gazeteci Stephanie Stephan da var. Babası Reinhold Stephan, merkezi Amsterdam’da olan bir moda evi olan Gerzon adlı şirketlerden birinin yönetim kurulunda yer almış olduğu için mevzunun kendisi için oldukça kişisel bulunduğunu söylemiş oldu. Yahudi sahiplerinin Horten’e satmaya zorlandıklarını söylemiş oldu ve onlardan kabul edilen Arthur Marx’tan, Horten’in, devralınmasına direnirlerse toplama kamplarına sürülmekle tehdit ettiğini söyleyen bir yeminli ifade yayınladı.
Stephan, “Babam en başından beri Horten’a isyan etti şu sebeple Almanya’daki birçok Yahudi büyük mağaza sahibini büyük mağazalarını saçma meblağlara satmaya zorladığını biliyordu.” “Babamı derhal görevden aldı. Horten, babamın birkaç kez hapsedilmesini sağlamış oldu ve sonunda Hollanda’dan sınır dışı edildi.”
Hoeres bir röportajda, yakında çıkacak bir kitapta Horten’in Gerzon’u satın almayı asla tamamlamadığını gösteren bir araştırmadan alıntı yapacağını söylemiş oldu ve o döneme ilişik kayıtlarla desteklenmediğini söyleyerek Marx’ın yeminli ifadesinin doğruluğuna itiraz etti.
Heidi Horten kendisinden otuz yıldan daha çok olan müstakbel kocasıyla tanıştığında 19 yaşındaydı. 1966’da evlendiler ve Helmut Horten 1987’de öldüğünde ona ortalama bir milyar dolar miras kaldı.
Kocasının cenk sırasındaki davranışları, son yıllarda Viyana’da Heidi Horten Vakfı tarafınca işletilen sanat koleksiyonu için bir müze açmaya çalışırken bir münakaşa mevzusu olarak su yüzüne çıktı. Vakıf, sorulara cevap vermedi.
Tarihçinin incelemesi, ortaya çıkan soruları ele almak için göreve getirildi.
Şimdi, Christie’s satışa hazırlanırken bu sorular tekrardan su yüzüne çıktı. Avusturya iade kurulu üyesi Kirchmayr, müzayedenin, şu anda dünya genelinde iade taleplerine “adil ve adil çözümleri” “süratli bir halde” teşvik etmek için kullanılan bir antlaşma olan Nazilerin El Koyduğu Sanat Üstüne Washington İlkelerinin 25. yıldönümüne denk geldiğini belirtti. . (Christie, bu senenin başlarında bu vesileyle Paris’te bir münakaşa düzenledi.)
Kirchmayr, Christie’s’in Horten satışını tanıtmak için sunmuş olduğu pazarlama malzemelerinde daha çok şeffaflık görmek istediğini söylemiş oldu. Başlangıçta hiçbiri Helmut Horten’in Yahudi iş sahipleriyle olan anlaşmalarından bahsetmedi.
Kirchmayr, “Mücevherin kendisinin yağmalanmadığını söyleyebilirsin,” dedi. “Fakat para Nazi geçmişiyle bağlantılı ve bu, koleksiyonerlerin biyografilerinde belirtilmesi ihtiyaç duyulan bir gerçek.”
Satışla ilgili bazı eleştirilerin ortaya çıkmasının arkasından Christie’s, Horten’ın “baskı altında satılan” Yahudi işletmelerini satın aldığından bahsetti ve satıştan elde edilmiş gelirin bir kısmını Holokost araştırma ve eğitimine bağışlayacağını söylemiş oldu.
Christie’s CEO’su Guillaume Cerutti yapmış olduğu açıklamada, “Christie’nin Bay Horten’in iyi belgelenmiş geçmişi ile alakalı detayları gizleme niyeti hiçbir vakit olmadı,” dedi.
Robin Pogrebin ve Graham Bowley raporlamaya katkıda bulunmuş oldu.
