Kral Charles’ın taç giyme töreni 1000 yıl öncesine dayanan ilk merasim olacak. MS 973’te Anglo-Sakson hükümdarı Barışçıl Edgar, Bath’ta güvenilmiş olduğu danışmanı St Dunstan tarafınca kral olarak takdis edildi.

III.Charles’ın meshedilmesi, ortalama bin yıl ilkin ortalama MÖ 970’de başına mukaddes yağ döküldükten sonrasında Süleyman’ın İsrail Kralı olduğuna dair eski İncil referansını yankılayacak.

Sadece pek fazlaca şahıs, Avrupa’da türünün hayatta kalan son töreni olan yaklaşan taç giyme töreninin, II. Elizabeth’in taç giydirilmiş olduğu 1953’teki anlamı taşıyıp taşımadığını merak ediyor.

Gerçek şu ki, merhum Kraliçe’nin 70 senelik saltanatı, saygı sonrası çağa ve dini törenlerde bir düşüşe yol açtı.

Bununla beraber, inançları olanlar için, bilhassa Hıristiyanlar için, günah çıkarma ibadetinin anlamı ve bu mühim ayinler, her zamanki kadar fazlaca kaynak ve güce haizdir.

Taç giyme töreni, İngiltere Kilisesi’nin eucharist yada mukaddes komünyon isminde olan ayinlerinden birinde gerçekleşir. Ve onun litürjisi içinde, en derin an, Kral’ın başına, göğsüne ve ellerine mukaddes yağ sürüldüğü an, ayin olacaktır.

Giderek daha laik, özgür düşünen ve demokratikleşen bu ulusun tamamı hakkında sınırsız bir görüşü yoktur.

Bizim demokrasimizde yaşayanların bir çok kiliselerden ve din ile sadakatin dünya tarihinde oynadığı rolden nefret ediyor.

Birçoğu, 12 Eylül 2022’de Kraliçe II. Elizabeth’in kalbinin son atışını yapmış olduğu sırada tahta çıkan bir devlet başkanının meşruiyetini pek artırmıyor şeklinde görünen ulusal bir vakası da kınıyor.

Sadece Birleşik Krallık’ta krallığa geçiş süreci, kim bilir herhangi bir ailenin bir neslin sonunda hissettiği duyguları yansıtmak için evrimleşmiş olan kanun ve emsal tarafınca belirlenen anayasal normları takip eder.

Charles III “üzüntü” içinde kral oldu – hem Katılım Konseyi hem de devlet cenazesi buna değindi. Taç giyme töreni, yeni saltanatı “neşeyle” doğrulamayı amaçlıyor ve hükümdarın, yasaya nazaran adaletle yargı sürmeye yönelik sözlü ve yazılı tek sözünü verdiğini görecek.

Kuşkusuz, bu anlamın büyük bir kısmı ve ortaya çıkacak olan ulusal göstergebilim kıymet, maliyet ve nokta tartışmasında kaybolacak ve buna cumhuriyetçilik ve değişiklik tartışmaları eklenecektir.

Sky News’den daha fazlasını okuyun:
Taç giyme töreni hakkında azca malum gerçekler
Büyük ekranda izleyebileceğiniz tüm bölgeler
Kralın taç giyme töreni için nihai rehber

Sadece taç giyme törenleri ve saltanat değişikliği, devamlı sıhhatli bir tekrardan buluş etme iştahı olan gelişen bir millet için sıhhatli iç gözlemin katalizörleri olmuştur.

1066 Noel Günü’nde Fatih William’ın taç giyme töreni, ölümcül bir değişiklik dramasına şahit oldu. Norman fatihler, tezahürat meydana getiren Saksonları Westminster Abbey haricinde bir isyan olarak yanlış yorumladılar ve bir çok katledildi.

George IV, 1821’de muhtemelen en eli bol taç giyme törenini düzenledi. Kısmen, altı yıl ilkin Napolyon’un yenilgisini kutlamak ve Büyük Britanya ile İrlanda’nın dünyada kazandığını hissettikleri yere olan itimatını göstermek için tasarlandı.

İlginç bir halde, Kraliçesi Brunswick’li Caroline törenden çıkarıldı. Kraliyet çifti bu zamana kadar acı bir halde yabancılaşmıştı. Caroline, bazı tebaası içinde popüler olmasına karşın, kocası onların sevgisini paylaşmıyordu.

Manastıra varıp taç giymeyi talep ettiğinde kapı yüzüne çarpıldı. Bu, bu taç giyme töreni için bir araya gelenlerde hissedebileceğimiz herhangi bir aileyle ilgili zorluğu bir perspektife yerleştiriyor.

1953’teki son taç giyme töreni, 1902’de VII. Edward, 1911’de V. George ve 1937’de tahttan feragat eden ağabeyi VIII.

Elizabeth II, 2 Haziran 1953’te Westminster Abbey’e vardığında hemen hemen 26 yaşındaydı. Gençliği, Hitler, Mussolini ve askeri Japonya’nın yenilgisinden kurtulan bir ulusun ve İngiliz Milletler Topluluğu’nun cenk sonrası umudunun simgesi şeklinde görünüyordu.

Winston Churchill onun başbakanıydı ve genç kraliçe, haleflerinin benzer şekilde o zamanlar en genç olan üç yaşındaki Prens Charles’ın taç giyme töreni için bir araya geleceğini varsayan bir aristokrasinin kızıl kadife cüppeleri, kaftanları ve taçlarıyla çevriliydi. annesinin taç giymesini izleyen şahıs.

Bununla beraber, kalıtsal soyluların yasama meclisinde oturma hakları, bazı seçilmiş temsilciler haricinde, son hükümdarlık döneminde sonlandı. Ek olarak, Lordlar Kamarası’na değişik bir üyeliği kabul etmek için yaşam boyu emsaller getirildi.

Yaklaşan taç giyme töreninin görünümü fazlaca değişik olacak. Değişen bir toplumsal zamanda, monarşinin makamının ve rolünün bir başka tekrardan icadıdır.

6 Mayıs’ta Westminster Abbey’de şahit olduğumuz şey, Galler Prensi ve oğlu Galler Prensi George’un taç giyme töreni için sırayla aynı taç giyme yerine gelmeleri durumunda gene değişik olacak.

Kral III. 15 diyarında halkın parlamentoları tarafınca.

Dünya kusurlu olabilir, sadece bu tür derin bir taahhüt gene de bir şey ifade edebilir mi? Bir saltanatın sonunu ve bu yenisinin başlangıcını sevinç içinde işaretleme niyetini teyit edebilir.

Gerisi seçmenlere, onların parlamenterlerine ve bu demokrasinin gelecek yıllarda karşılaşacağı zorluklara bağlı.

Kral Charles’ın taç giyme töreni 1000 yıl öncesine dayanan ilk merasim olacak. MS 973’te Anglo-Sakson hükümdarı Barışçıl Edgar, Bath’ta güvenilmiş olduğu danışmanı St Dunstan tarafınca kral olarak takdis edildi.

III.Charles’ın meshedilmesi, ortalama bin yıl ilkin ortalama MÖ 970’de başına mukaddes yağ döküldükten sonrasında Süleyman’ın İsrail Kralı olduğuna dair eski İncil referansını yankılayacak.

Sadece pek fazlaca şahıs, Avrupa’da türünün hayatta kalan son töreni olan yaklaşan taç giyme töreninin, II. Elizabeth’in taç giydirilmiş olduğu 1953’teki anlamı taşıyıp taşımadığını merak ediyor.

Gerçek şu ki, merhum Kraliçe’nin 70 senelik saltanatı, saygı sonrası çağa ve dini törenlerde bir düşüşe yol açtı.

Bununla beraber, inançları olanlar için, bilhassa Hıristiyanlar için, günah çıkarma ibadetinin anlamı ve bu mühim ayinler, her zamanki kadar fazlaca kaynak ve güce haizdir.

Taç giyme töreni, İngiltere Kilisesi’nin eucharist yada mukaddes komünyon isminde olan ayinlerinden birinde gerçekleşir. Ve onun litürjisi içinde, en derin an, Kral’ın başına, göğsüne ve ellerine mukaddes yağ sürüldüğü an, ayin olacaktır.

Giderek daha laik, özgür düşünen ve demokratikleşen bu ulusun hepsi hakkında sınırsız bir görüşü yoktur.

Bizim demokrasimizde yaşayanların bir çok kiliselerden ve din ile sadakatin dünya tarihinde oynadığı rolden nefret ediyor.

Birçoğu, 12 Eylül 2022’de Kraliçe II. Elizabeth’in kalbinin son atışını yapmış olduğu sırada tahta çıkan bir devlet başkanının meşruiyetini pek artırmıyor şeklinde görünen ulusal bir vakası da kınıyor.

Sadece Birleşik Krallık’ta krallığa geçiş süreci, kim bilir herhangi bir ailenin bir neslin sonunda hissettiği duyguları yansıtmak için evrimleşmiş olan kanun ve emsal tarafınca belirlenen anayasal normları takip eder.

Charles III “üzüntü” içinde kral oldu – hem Katılım Konseyi hem de devlet cenazesi buna değindi. Taç giyme töreni, yeni saltanatı “neşeyle” doğrulamayı amaçlıyor ve hükümdarın, yasaya nazaran adaletle yargı sürmeye yönelik sözlü ve yazılı tek sözünü verdiğini görecek.

Kuşkusuz, bu anlamın büyük bir kısmı ve ortaya çıkacak olan ulusal göstergebilim kıymet, maliyet ve nokta tartışmasında kaybolacak ve buna cumhuriyetçilik ve değişiklik tartışmaları eklenecektir.

Sky News’den daha fazlasını okuyun:
Taç giyme töreni hakkında azca malum gerçekler
Büyük ekranda izleyebileceğiniz tüm bölgeler
Kralın taç giyme töreni için nihai rehber

Sadece taç giyme törenleri ve saltanat değişikliği, devamlı sıhhatli bir tekrardan buluş etme iştahı olan gelişen bir millet için sıhhatli iç gözlemin katalizörleri olmuştur.

1066 Noel Günü’nde Fatih William’ın taç giyme töreni, ölümcül bir değişiklik dramasına şahit oldu. Norman fatihler, tezahürat meydana getiren Saksonları Westminster Abbey haricinde bir isyan olarak yanlış yorumladılar ve bir çok katledildi.

George IV, 1821’de muhtemelen en eli açık taç giyme törenini düzenledi. Kısmen, altı yıl ilkin Napolyon’un yenilgisini kutlamak ve Büyük Britanya ile İrlanda’nın dünyada kazandığını hissettikleri yere olan itimatını göstermek için tasarlandı.

İlginç bir halde, Kraliçesi Brunswick’li Caroline törenden çıkarıldı. Kraliyet çifti bu zamana kadar acı bir halde yabancılaşmıştı. Caroline, bazı tebaası içinde popüler olmasına karşın, kocası onların sevgisini paylaşmıyordu.

Manastıra varıp taç giymeyi talep ettiğinde kapı yüzüne çarpıldı. Bu, bu taç giyme töreni için bir araya gelenlerde hissedebileceğimiz herhangi bir aileyle ilgili zorluğu bir perspektife yerleştiriyor.

1953’teki son taç giyme töreni, 1902’de VII. Edward, 1911’de V. George ve 1937’de tahttan feragat eden ağabeyi VIII.

Elizabeth II, 2 Haziran 1953’te Westminster Abbey’e vardığında hemen hemen 26 yaşındaydı. Gençliği, Hitler, Mussolini ve askeri Japonya’nın yenilgisinden kurtulan bir ulusun ve İngiliz Milletler Topluluğu’nun cenk sonrası umudunun simgesi şeklinde görünüyordu.

Winston Churchill onun başbakanıydı ve genç kraliçe, haleflerinin benzer şekilde o zamanlar en genç olan üç yaşındaki Prens Charles’ın taç giyme töreni için bir araya geleceğini varsayan bir aristokrasinin kızıl kadife cüppeleri, kaftanları ve taçlarıyla çevriliydi. annesinin taç giymesini izleyen şahıs.

Bununla beraber, kalıtsal soyluların yasama meclisinde oturma hakları, bazı seçilmiş temsilciler haricinde, son hükümdarlık döneminde sonlandı. Ek olarak, Lordlar Kamarası’na değişik bir üyeliği kabul etmek için yaşam boyu emsaller getirildi.

Yaklaşan taç giyme töreninin görünümü fazlaca değişik olacak. Değişen bir toplumsal zamanda, monarşinin makamının ve rolünün bir başka tekrardan icadıdır.

6 Mayıs’ta Westminster Abbey’de şahit olduğumuz şey, Galler Prensi ve oğlu Galler Prensi George’un taç giyme töreni için sırayla aynı taç giyme yerine gelmeleri durumunda gene değişik olacak.

Kral III. 15 diyarında halkın parlamentoları tarafınca.

Dünya kusurlu olabilir, sadece bu tür derin bir taahhüt gene de bir şey ifade edebilir mi? Bir saltanatın sonunu ve bu yenisinin başlangıcını sevinç içinde işaretleme niyetini teyit edebilir.

Gerisi seçmenlere, onların parlamenterlerine ve bu demokrasinin gelecek yıllarda karşılaşacağı zorluklara bağlı.